RAZVOJ URBANE STRUKTURE GRADA KONJICA
   Grad Konjic jedinstven je u čitavoj Bosni i Hercegovini po tome što su njegovi današnji dijelovi na dvije obale rijeke Neretve, do osmanskog zaposjedanja Bosanskog kraljevstva, bili u sastavu dviju feudalnih oblasti: trg Konjic(e) u sastavu župe Bosanska Neretva u Kraljevoj zemlji, a trg Biograd u sastavu župe Hercegovačka Neretva u zemlji Hercega Stjepana Vukčića Kosače, odnosno u Hercegovini.
   Nakon osmanskog zaposjedanja, trg Konjic(e) zadržao je svoj naziv (turski Konjiće),  dok je trg Biograd u prijevodu na turski jezik preimenovan u Belgrad.
   Dva trga su i dalje ostala sjedišta nahija Bosanska Neretva, odnosno Hercegovačka Neretva. Oba trga (u tursko doba bazari) zajedno sa svojim nahijama, ušla su u sastav Bosanskog sandžaka. Nakon osnivanja Hercegovačkog sandžaka 1470. godine, nahija hercegovačka Neretva i trg Belgrad, ušli su u njegov sastav.
   Nedostaju pouzdani izvori iz kojih bi se moglo utvrditi kada su trgovi Konjice i Belgrad stekli status kasaba. Prema prof.dr. Jusufu Muliću, osnovano je pretpostaviti da se to kod trga Konjice desilo između 1550. i 1565. godine., a kod trga Belgrad između 1537. i 1550. godine. U knjizi „Konjic i njegova okolina u vrijeme turske vladavine“ prof. dr. Jusuf Mulić daje sljedeće podatke o urbanom razvoju naselja na dvije obale Neretve.
   Krajem 16. vijeka dvije kasabe su imale sljedeće mahale.

Kasaba Neretva (Konjice) :

Godine 1537. nahija bosanska Neretva ušla je u sastav novoosnovanog Kliškog sandžaka, a sa njom i kasaba Neretva ili Konjic (e).

Kasaba Belgrad je početkom 16. vijeka imala dvije mahale:

Posljednje dvije mahale su nastale na prostoru današnjih naselja Prkanj i Orašje.

   Krajem 16.vijeka niče novo naselje Varda, kasnije mahala Husein - bega, hair - sahibije Vardačke džamije. Tako je kasaba Belgraddžik zaokružena kao urbana cjelina.
   Zaim Muhammed - beg poznat kao Karadžoz - beg iz Mostara, sagradio je drveni most, 30 - tak metara niže današnjeg, negdje sredinom 16 vijeka. Godina gradnje ovih objekata nije nigdje navedena, ali je to svakako bilo prije 1570. godine.
   Most je srušen 1660. godine, o čemu je na unutrašnjem zidu u mesdžidu Ahmeda (Tabandži) Tabanice, kasnije Djevojačkoj džamiji, bio sačuvan zapis.
   Hivzija Hasandedić je 1979. pronašao ferman sultana Mehmeda IV (1648 - 1987) od 1096. odnosno 1684/1685. godine, koji predstavlja odgovor stanovnicima Glavatičeva po zahtjevu o opravci drvenog mosta u Glavatičevu na Neretvi. U tom fermanu se kaže da  već postoji kameni most koji je sagradio Haseći Ali - aga, te da opravka drugog nije potrebna, kao ni taj most.
   Sve do 1850. godine dvije kasabe nosile su dvojne nazive Neretva Konjic(e)  i Belgraddžik.
   Prilikom osnivanja Vilajeta Bosna 1865 godine, dvije kasabe objedinjene su u jednu pod nazivom Konjic(e). Tako je ostalo sve do kraja osmanske vladavine.
   Provincijal Hercegovačke franjevačke provincije fra Petar Bakula vršio je 1873. godine vizitaciju župa koje su bile u sastavu ovoga Provincijalata.  Prema podacima koje navodi, ali za koje ne daje izvor, objedinjeni grad Konjice tada je imao 227 kuća sa 1 320 stanovnika.
   Prema zvaničnim podacima o hronologiji austrougarske okupacije Bosne i Hercegovine 1878. godine, austrougarska vlast je ušla u Konjic 6. oktobra 1878. godine. Tako je nakon više od četiri vijeka zauvijek prestala vlast Osmanlija u konjičkom kraju.
   1879. - prvi popis stanovništva pod novom vlašću. Gradska općina Konjic ima 285 objekata, 331 stambeni prostor i 1 338 stanovnika. Prilikom popisa iz 1879. godine, u sastavu gradske općine Konjic nije bilo tadašnje selo Gornji Konjic (današnje naselje Donje Polje). Sa selom Gornji Konjic grad je trebao imati 1 413 stanovnika.
   1886. je sagrađena pravoslavna crkva na Vardi.
   1897. izgrađena je katolička crkva po nacrtu poznatog arhitekte Josipa Vancaša.
   Gradi se željeznička pruga i željeznička stanica, a dio na desnoj obali se popunjava novim objektima. Taj dio grada se početkom 20. vijeka pominje pod nazivom Varoš. Tako se do početka 1.svjetskog rata i sa padom austro - ugarske vlasti završilo i formiranje kostura urbane strukture grada Konjica.
   Period između dva svjetska rata nije obilježila intenzivnija izgradnja. Izgradilo se nekoliko stambeno - poslovnih objekata bogatijih Konjičana.
   Do intenzivnije gradnje dolazi nakon 2. svjetskog rata, kao posljedica političke odluke vlasti FNRJ da se u Konjicu formira vojna industrija od državnog značaja. Pedesetih godina prošlog vijeka se dešava intenzivna stambena izgradnja na području današnje Kolonije, a grade se Dom kulture i zgrada Suda.
   Najznačajniji javni objekat šezdesetih godina je Osnovna škola „3.mart“ na Vardi (1966.).
   Krajem šezdesetih i tokom sedamdesetih godina gradi se Dom zdravlja na Tulegu, neboderi na Radavi, motel na Radavi, željeznička stanica, robna kuća i poslovni objekat na Raskršću, osnovna škola na Musali i srednjoškolski centar.
   Osamdesetih godina se grade stambena naselja Orašje 1 i Orašje 2, Kolonija se dopunjava novim, interpoliranim stambenim objektima, a na Musali se, na mjestu stare austrijske kasarne gradi sportska dvorana. Počinje izgradnja stambenog naselja Pleha. Radi se dogradnja i nadogradnja Pošte, a niču i stambeni objekti na Raskršću. Pred sam rat 1992. vrši se rekonstrukcija i nadogradnja objekata Općine Konjic.
   Poslijeratni period, od kraja 1995. godine do danas, je obilježila prvenstveno sanacija, rekonstrukcija i nadogradnja postojećih stambenih, stambeno - poslovnih, poslovnih i sakralnih objekata. 2004. počinje izgradnja poslovno - sportskog centra „Partizanovo“ na mjestu bivšeg „Partizanovog igrališta“. Izgradnja je završena u maju 2006. Ovaj kompleks predstavlja najznačajniju investiciju iz oblasti visokogradnje nakon Društvenog doma na Vardi.

Na radost svih Konjičana ove godine je započela i rekonstukcija Stare konjičke ćuprije, koja će, kao i objekat „Partizanovo“, promijeniti sliku jezgra grada i Konjic učiniti jednom od najatraktivnijih čaršija u Bosni i Hercegovini.